This Is Not A Murder Mystery: de whodunit her­uit­ge­von­den

Hoewel de setting misschien bekend is van Agatha Christie, is de cast van personages in This Is Not a Murder Mystery verre van gebruikelijk. De serie speelt zich af ten tijde van de Internationale Surrealistische Tentoonstelling in Londen in 1936, met kunstenaars als René Magritte, Man Ray, Lee Miller, Max Ernst en Salvador Dali.

Ze zijn allemaal uitgenodigd in het landhuis van Lord James, een bekende kunstverzamelaar. Maar de volgende ochtend wordt Magritte wakker naast een lijk en Scotland Yard wordt ingeschakeld. Er volgen nog meer surrealistische moorden en als hoofdverdachte moet Magritte de moordenaar vinden en zijn naam zuiveren.

Ondanks de Britse setting is This Is Not A Murder Mystery een zeer Vlaamse productie.

De zesdelige serie is geregisseerd door Hans Herbots (The Serpent, Riviera en Paris Has Fallen) en geschreven door Christophe Dirickx (Tabula Rasa, Red Light) en Paul Baeten (Twee Zomers, Over Water) naar een origineel idee van Dirickx en coregisseur Matthias Lebeer.

Het exterieur van Monkton House, de residentie van Lord James in de serie, werd gefilmd in Ierland, op het Curraghmore Estate in County Waterford en in kasteel Runenborg, een 19e-eeuws herenhuis in Destelbergen, vlakbij Gent.

Sommige interieurscènes, zoals scènes in de gangen en slaapkamers, werden opgenomen in het 18e-eeuwse kasteel Hex in Heers in Limburg, en de extravagante Tree Bar werd gefilmd in de serres van de de Plantentuin van Meise.

Maar gezien de specifieke setting en periode waarin het verhaal zich afspeelt, was het nodig om sommige sets helemaal opnieuw te bouwen. Dit werd gedaan in de AED Studios in Lint, vlakbij Antwerpen.

"Monkton House is een zeer specifieke locatie, die ontworpen moest worden zoals de surrealisten het ontworpen zouden hebben," zegt Bart Van Loo, productieleider van de serie. "Het is moeilijk om een echt gebouw te vinden waar je dat kunt doen, dus ik was blij met de vrijheid van de studio. En dankzij DOP David Williamson konden we het er realistisch laten uitzien."

Van Loo heeft veel ervaring met periodiek drama, van de Eerste Wereldoorlog-serie In Vlaamse Velden tot de film Wil, die zich afspeelt tijdens de Tweede Wereldoorlog. Maar dit was de eerste keer dat hij werkte aan de jaren dertig.

"Het is een periode met problemen, met het gevoel dat de oorlog eraan zat te komen, dus mensen waren onzeker over hun toekomst, maar ze wilden leven en feesten," zegt hij. "Het was dus ook een zeer extravagante en glamoureuze periode." De interieurs die hij ontwierp combineerden de strengheid van Art Deco met de erfenis van het Britse kolonialisme en vormden zo een sterk contrast met de waanzin van het surrealisme. "Het is een zeer rijke en interessante periode om mee te werken."

Een van de meest creatieve onderdelen van de serie zijn de moorden zelf.

Sommige misdaden waren makkelijker in scène te zetten dan andere. "Er is een moord die verwijst naar een kruisiging van Dali, die hoog op de kasteelmuren moest verschijnen, en dat vergde veel denkwerk en inventiviteit van David Williamson," zegt Van Loo.

Het was ook belangrijk dat de serie levendig zou aanvoelen en niet in het verleden zou blijven steken. "De grootste uitdaging was om van This Is Not A Murder Mystery een leuke, moderne whodunit te maken, ook al speelt het zich af in de jaren 30", zegt Mertens.

"Alle surrealisten waren op dat moment erg jong, dus we probeerden parallellen te bedenken tussen hoe wij ons als kunststudenten gedroegen in de jaren tachtig en hoe zij zich toen gedroegen," zegt Van Loo. "Dat maakte het niet alleen een periodeserie, maar gaf het ook iets moderns en herkenbaars."

De Belgische acteur Pierre Gervais (Julie Keeps Quiet) neemt de rol van Magritte op zich, terwijl zijn vrouw Georgette wordt gespeeld door de Franse actrice Mathilde Warnier. De larger-than-life agent van Magritte, ELT Mesens, wordt gespeeld door de Vlaamse veteraan Geert Van Rampelberg (Young Hearts, The Broken Circle Breakdown).

De internationale cast wordt vervolledigd door de Spanjaard Iñaki Mur als Dali, de Duitser Mike Hofmann als Ernst, de Ier Frank Bourke als Man Ray en de Brit Stephen Tomkinson als DCI Thistlethwaite van Scotland Yard.

"Alle kunstenaars in de serie waren echte mensen en als je de transformaties ziet van hoe ze er toen, in de jaren 30, uitzagen naar de personages op het scherm, is het verbazingwekkend hoe dicht ze bij elkaar staan," zegt Mertens. "En dat is te danken aan het fantastische werk van onze crew in België."

Naast Bart Van Loo werkten ook kostuumontwerper Charlotte Willems (Mr K, Wil) en make-up- en haarontwerper Kaatje Van Damme op het project. De postproductie werd ook verzorgd in Vlaanderen, door Sonhouse en Flow Post-production.

De serie werd in eerste instantie besteld door de VRT, die op zijn beurt New8 inschakelde, een recent gevormde alliantie van publieke omroepen waartoe ook ZDF in Duitsland, NPO in Nederland en de vijf Scandinavische publieke omroepen behoren.

"We werken voor de serie ook samen met Proximus, het Belgische telecombedrijf, en de commerciële omroep aan Franstalige kant RTL België, en we krijgen steun van Screen Brussels, het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, Screen Flanders en het Vlaams Audiovisueel Fonds (VAF)", zegt Mertens. "En dankzij onze coproducent in Ierland, Deadpan Pictures, hebben we ook toegang tot Europese financiering - Creative Europe en Eurimages - en wat financiering van Screen Ireland."

De serie is al verkocht in meer dan 10 landen over de hele wereld en Studiocanal beheert de overige distributierechten. De serie was genomineerd voor de Prix Europa 2025, waar het een speciale Jury Mention (2e plaats) kreeg in de categorie Video Fiction Series. In België ging de serie in première op Pickx+ en op de rode loper op het Filmfestival van Gent in oktober. De serie wordt nu ook uitgezonden op VRT1 en VRT MAX.