Köln 75: mu­ziek­ge­schie­de­nis schrijven

"Het is een geweldig verhaal", zegt Dries Phlypo van Lemming Film Belgium, dat de film coproduceerde. "Het is zo bekrachtigend en zo opbeurend, wat we denk ik nodig hebben in deze tijden. Het is een waanzinnig avontuur."

Toen Phlypo werd benaderd om aan het project mee te werken, was het al een heel eind gevorderd als een twee-landen coproductie tussen One Two Films in Duitsland en Extreme Emotions in Polen.

"Mijn eerste idee was dat België het operagebouw kon leveren, aangezien we heel wat gelijkaardige gebouwen hebben, maar Polen had die locatie al opgeëist," herinnert hij zich. In plaats daarvan stelde hij een pakket samen dat alle beeld- en geluidspostproductie naar Vlaanderen bracht.

Fred Burle, de producent van One Two Films, is het daarmee eens. "Onze coproducerende partners van Lemming Film België verzamelden het beste talent uit het land," zegt hij. "Dit waren creatieve partners die veel toevoegden aan ons project, mensen met wie we graag opnieuw samenwerken op toekomstige projecten.

De grading zelf werd verzorgd door Peter Bernaers, een onafhankelijke colourist uit Vlaanderen. "De beelden zijn er al, dus het is mijn taak om ze zo goed mogelijk naar voren te laten komen," legt hij uit. "Soms doe ik heel weinig, soms veel meer, terwijl het er heel weinig uitziet."

Bij Köln 75 was de belangrijkste taak om de rauwheid die regisseur Ido Fluk en DoP Jens Harant in Vera's verhaal hadden gebracht, te kanaliseren. "De film kwam uit de montage met een ruwheid, een soort geïmproviseerde jazzlook," herinnert Bernaers zich. "Samen besloten we waar we dat mooi vonden en waar het te ruw was en moest worden opgepoetst, maar zonder het te veel te polijsten."

Hun doel was om de jaren 1970 op te roepen zonder de film in een period piece te veranderen. "We wilden het een bepaalde energie geven die gekoppeld is aan het hoofdpersonage, aan de periode en aan de gebeurtenissen." Dit vergde enige improvisatie, waarbij we heen en weer gingen door de film tot de balans precies goed zat. Het uiteindelijke effect moet voelbaar zijn, maar niet opvallen. "Je wilt de kijker zoveel mogelijk sturen om de film te zien zoals de regisseur en DoP willen dat je hem ziet, maar op een manier die de aandacht niet op zichzelf vestigt. Het moet ook subliminaal zijn."

De geluiden van deze kapotte piano werden vervolgens gematcht en gemengd met muziek die voor de film was gecomponeerd en gespeeld op een ongerept instrument. "Dus, wat je hoort is dat er iets mis is met de piano, maar het is nog steeds mooi," zegt Van de Moortel.

Een andere taak was het creëren van het geluid van de auto waarin Jarrett van Zürich naar Keulen reist, een versleten Renault 4 van platenproducent Manfred Eicher. Deze moest ook zijn eigen geluid hebben.

"Als je een roadtrip maakt in zo'n auto, is het geen Amerikaanse Mustang die door de woestijn rijdt, maar een oude Renault die over de autobahn rijdt," legt hij uit. "Om dat te bereiken hebben we gebruik gemaakt van het geluid van de auto dat op de set is opgenomen en van opnames uit de archieven en hebben we een geluidskarakter gecreëerd dat de hele film door brult, ratelt en rommelt."

Dezelfde aandacht voor detail werd besteed aan het hele geluidsontwerp, om te voldoen aan de eis van de regisseur dat het zo meeslepend en specifiek mogelijk voor de periode moest zijn. "De appartementen, de straten, de auto's, hoe de kleding en schoenen klinken als mensen bewegen. Alles werd gemaakt met deze seventies vibe."

Het budget voor Köln 75, dat ongeveer €7 miljoen bedroeg, is relatief groot voor een Europese film, en de deelname aan de coproductie betekende dat Phlypo een aanzienlijk bedrag moest inzamelen. Screen Vlaanderen en de Belgische tax shelter leverden beide een belangrijke bijdrage, maar er was nog steeds een gat.

Zijn eerste oplossing was om de lokale distributeur September Film te benaderen voor een minimumgarantie in ruil voor de Benelux-rechten. "Ze waren meer dan bereid om een redelijke MG op tafel te leggen voor een project van deze omvang," zegt hij.

Voor de rest zorgde hij voor een persoonlijke investering van twee Vlaamse ondernemers. Dit soort participaties is relatief nieuw in de Benelux, maar Phlypo heeft er de afgelopen jaren met succes gebruik van gemaakt voor zowel internationale als Vlaamse producties.